verontschuldigingen

Beste lezers, allereerst bied ik natuurlijk mijn welgemeende verontschuldigingen aan voor het gebrek aan posts de afgelopen weken. Het zat er gewoon niet in. Niks te melden. Dat gebeurde niet alleen omdat het VK gesloten is van 20 december tot 7 januari, en er dus geen parlementair nieuws is, maar ook omdat ik zelf de Brexit een beetje zat ben. Tot eind vorig jaar bleef het in ieder geval interessant om het nieuws te volgen maar op de een of andere manier is er iets veranderd. Er is gewoon een grens aan mijn (en dat van velen met mij) Brexit-opname vermogen gekomen. Iedere dag bij het opstaan is het eerste woord dat de wekkerradio uitspuit Brexit en voor het naar bed gaan, net voor het shipping news, ook weer: het B-word. Dat put uit, hoe ingrijpend het ook is. Maar wellicht is dat ook precies de bedoeling van de PM.

Met de co-schrijver van deze blog, Ine, heb ik al een tijdje een weddenschap, een wager heet dat geloof ik hier: zij zegt dat Theresa's deal niet door het parlement komt, ik denk van wel. Wie wint mag op kosten van onze zaak een nieuw pakkie kopen. Natuurlijk begon de weddenschap voordat May de stemming uitstelde dus verkeert de wager alweer weken in een vreemd soort vacuum. Ook omdat we nooit helemaal zeker weten wat May verder gaat verzinnen: weer uitstellen, toch een peoples vote? De nieuwe stemming schijnt op de 15de te zijn.

Deze week zei ze (May): 'als mijn deal wordt afgewezen zijn we in uncharted territory.' Lekker dan. In ieder geval wordt de stilte die tot nog toe heerste in de maatschappij, op wat ik dan maar 'de werkvloer' noem, nu in mijn ervaring wat vaker doorbroken. Vandaag had ik een monteur over de vloer van Open Reach, de technische poot van British Telecom. Een top gozer: stevig, vriendelijk en ter zake kundig.

in het VK lopen de telefoonlijnen nog via bovengronds, ook bij mij in de straat, telefoon monteur is dan ook een risicovol beroep 

Voor hij mijn niet al te nette woning betrad trok hij zelfs plastic overschoenen aan om mijn vloerbedekking niet te bederven. Zo'n man dus. We verbroederden enigszins: hij liet me een foto van de Harley zien waarop hij met zijn vrouw door Europa trekt. Na het gefrut met mijn netwerk klonk het op een gegeven moment vanonder zijn beanie: 'I hope you don't mind if I apologize for Brexit. It's all so embarrassing. Only bad things come out of this. This is all a Tory scam and I feel so bad about it.' Na deze ontboezemingen kletsten we nog een tijd door: hoe hij uit Glasgow naar Newcastle was gekomen (zijn vrouw is Geordie), dat decent people in general niet uit het Zuiden (van Engeland, welteverstaan) komen etc. etc. We waren het dus grondig eens. Dit tekent eniszins de sfeer van wanhoop, als zelfs grote, stoere kerels hun hart uitstorten over de domheid van de politiek.

Verder nieuws: misschien verhelderend in kader van het Zwarte Piet debat dat binnenkort weer gaat ontbranden. Ik las dit vanochtend in de Metro, mijn trouwe reisgenoot. Hoe de onfris de Engelsen het vinden als je zwarte mensen nadoet met schoenpoets op je bakkes. Die gast met die baard is overigens niet Sinterklaas maar een van de drie koningen. Ook verwarrend: er staan 2 zwarte koningen op de foto, terwijl dat in Brabant, waar ik in mijn jeugd ook de deuren langsging verkleed als koning met mijn 2 broers (nooit als blackface, dat mocht mijn jongere broertje doen -daar kom ik weer goed vanaf) niet het geval was: de klassieke samenstelling is 2 blanke en altijd maar een zwarte koning.