Toen niet veel later bleek dat de remainers verloren hadden begon ik pas te beseffen hoe ingrijpend deze keuze van het Engelse Volk kon uitpakken. Mijn eerste salaris was -in euro's- toch een stuk lager dan ik het had berekend op het moment van het tekenen van het contract. En inmiddels zijn de EU en Engeland beland in de welbekende Gordiaanse Knoop.
Maar die NHS: wat is dat nou eigenlijk? Soms geloven mensen het niet als ik ze vertel dat de gezondheidszorg in Engeland a. gratis is voor iedereen en b. uitgevoerd wordt door één orgaan: de National Health Service. Het symbolisch belang ervan kan nauwelijks onderschat worden: de gemiddelde Engelsvrouw/man is e-nor-rem trots op de NHS.
Maar is de NHS ook goed? Volgens een onlangs uitgekomen rapport niet zo heel erg.
En ook in onze omgeving stuitten we op minder enthousiaste verhalen. Onze benedenburen wachtten met een doodziek kind meer dan 6 uur voor ze geholpen werden. Maar ook het straatbeeld doet soms middeleeuws aan. Allereerst zijn er rotte gebitten alom, met de bijbehorende putlucht, waar zelfs tv presentatoren zich niet voor lijken te schamen.
In het arbeiderswijkje waar wij wonen zie je onafzienbare rijen hompelvoeten, slecht verzorgde wonden en andere aandoeningen die je in het bevoorrechte Nederlandse straatbeeld nauwelijks meer tegenkomt. Wij besloten dus alleen maar in Nederland ziek te worden en geen gebruik te maken van de NHS. Maar ja, de mens wikt, God beschikt, en op een kwade dag werd Ine héél erg ziek. Wij diagnostiseerden het als de gevreesde Aussie Flu,
dus op de derde dag dat Ine met 40 graden koorts in bed lag te lijden belde ik toch maar eens de NHS. Ik werd telefonisch door een uitgebreid triage protocol geslingerd waarna ik dacht: en nu worden we afgescheept met een paracetamolletje onder de wol. Maar verdomd: binnen een kwartier kwam er met gillende sirenes een ambulance de straat binnengereden. Lieve kerels, die NHS broeders, die naar eigen zeggen meer ervaring hadden met het dichtnaaien van de snijwonden in onze wijk omdat cafébezoek hier ter stede nogal eens gepaard gaat met een flinke knokpartij. Hiernaast staat de ambulancebroeder met Ine te praten. Advies: de koorts moet omlaag dus het allerbeste zou zijn als ze nu onder de koude douche ging staan. We vonden het eerst wel een creatieve oplossing. Nooit eerder van gehoord, toch maar eens proberen. De koorts ging inderdaad -even- omlaag en toen vertrokken de heren weer. 'Moet ik u nog haar paspoort laten zien, ons adres doorgeven in Nederland?' 'Nee hoor, alles gewoon gratis hier'. 
Weer in Nederland -ruim een week later en Ine was nog steeds doodziek- kon ze meteen aan het infuus in het OLVG -zie hiernaast- en karakteriseerde de behandelend geneesheer de douche-behandeling van de NHS broeders als barbaars.
De NHS is chronisch ondergefinancierd maar ook jarig (70) dus heeft May ze 20 miljard als verjaarskado beloofd. Huh, 20 miljard? Even rekenen: ja, da's grofweg 350 miljoen per week, precies wat op de Brexit Bus van Boris stond. Nog gekker werd het toen ze antwoordde op de vraag waar het geld voor dit presentje vandaan zou komen, dat dit uit de revenuen van de de Brexit zou komen. Een Homerisch gelach steeg op in het parlement. Want vriend en vijand zijn het erover eens dat de Brexit zeker tot nog toe alleen maar geld kost, toevallig ook zo rond de 300 miljoen per week.
Terwijl vrijwel heel Europa profiteert van de economische boom, hangt Engeland onderaan de lijst van economische groeiers, samen met landen als Griekenland.
Maar goed, hoe duur of goedkoop, beloftes of niet, May en Johnson maakt het blijkbaar niet zo veel uit. Die gebruiken als het erom spant de NHS ook niet maar gaan naar een van de vele private kliniekjes. En dat hun cijfertjes niet helemaal kloppen? Dat is ook van ondergeschikt belang. Het deed Jeremy Corbyn, de bij veel jongeren vreemd genoeg enorm populaire Labour leider, verzuchten: die cijfers zijn zó 'dodgy, that they belong on the side of a bus.
