In de media is Brexit nog steeds het belangrijkste onderwerp. De gewone Engelsman verkeert echter over het algemeen nog steeds in de ontkenningsfase. Deze week maakte ik weer eens een opmerking over de Brexit in een koffiegesprek op de zaak, om de stemming erin te houden en mijn Britse collegaatjes keken me aan als konijnen in een koplamp, niet in staat te reageren. De mededeling de dag ervoor van de Engelse Centrale Bank dat het gemiddelde huishouden er door de Brexit per jaar tot nog toe 900 pond op achteruitgaat kan daaraan bijgedragen hebben.
De natie is dus in de war. En geen wonder: Theresa May heeft overduidelijk problemen met haar achterban, die haar in een onmogelijke onderhandelingspositie heeft gedwongen. Bovendien is daar Boris Johnson, of 'Trump with better hair', zoals Obama hem ooit omschreef, die Theresa dwangmatig messen in de rug drukt.
Nee, het is niks gedaan dus richten de Engelsen zich met zijn allen op amusement: deze week werd bekend dat er dit jaar meer aanvragen waren voor het tv programma Love Island dan voor Oxford en Cambridge samen.
En soms lijkt het werkelijk of Engeland in zijn achteruit staat. Neem het fietsen -een geliefde metafoor in deze kolommen. Het fietsen is hier nog een statement. Alle fietsers groeten elkaar en dat wil wat zeggen want de Britten zijn niet zo toeschietelijk tegen vreemden. Als je vertelt dat je fietst om van a naar b te komen -ik schreef het geloof ik al eens hier- kijken ze je aan of je de vliegende Ebola hebt, want blijkbaar te arm om een Auto te kopen (wat in het geval van ondergetekende inderdaad zo is). Overigens trekken Engelsen als ze gaan fietsen altijd enorm lelijke stretch kleren aan (Lycra) met dito helm. Wat dat betreft was de World Naked Bike Ride, gisteren in Londen, een verademing.