Als een toegewijd fan
van 'Geordie Shore' was ik er erg op gebrand om dit eens zelf mee te maken. Nadat ik op donderdagmiddag was aangekomen in Newcastle -met de trein uit Manchester- keek ik dan ook erg uit naar vrijdagavond, want dan zou ik een vriendin opzoeken die
al een paar maanden bezig is met haar Master archeologie aan Newcastle University.
Onze avond begon eigenlijk al in de middag. Na het algemene gegil en gelach
omdat we elkaar al zo lang niet hadden gezien bij haar thuis in China Town van
Newcastle zijn we meteen op pad gegaan.
Mijn vriendin wilde me eerst Turtle Bay laten zien. Een bar waar je voor happy hour 2 cocktails kreeg voor de
prijs van 1 wat betekende dat we 2 cocktails p.p. hadden. Een tip om mee te
nemen als je de volgende keer cocktails gaat drinken: Elke cocktail waar
'zombie' in de naam staat is een cocktail met de meeste alcohol erin. Een wijze
les uit mijn tijd in Helsinki. Maar dat is een ander verhaal.
Hierna was het etenstijd en wilde mijn vriendin mij heel graag een Wetherspoon
laten zien. Een bar waar alleen de locals begrijpen hoe je er aan je eten en
drinken moest komen (er is overigens een Wetherspoons
app, die dat wel enigszins vergemakkelijkt). We haastten ons naar binnen
want we waren niet de enigen die een plekje zochten. Ik heb nog nooit zo
gestresst naar een tafel gezocht. Uiteindelijk vonden we een plekje op de 3
verdieping, helemaal achterin. Terwijl mijn vriendin de kaart ging halen bleef
ik zitten om onze plek bezet te houden en had ik eindelijk tijd om even goed om
me heen te kijken. Wetherspoon zat vol met vooral oudere mensen die heel hard
tegen elkaar stonden te schreeuwen en je kon zien dat ze niet aan hun eerste
drankje zaten. Mijn vriendin vertelde me ook dat dit de plek was waar iedereen
kwam om 'voor te drinken'. Een term die ik niet meer had gehoord sinds mijn
middelbare schooltijd.
Rond 19:00 hadden
we ons eten en liepen onze buren weg van de tafel. Meteen begon het
barpersoneel de lege tafels om ons heen weg te slepen en ruimte te maken op de
dansvloer. Hierdoor zaten we uiteindelijk met z'n tweeën aan een tafel op een lege
dansvloer onze patat op te eten. Toen dat op was zijn we dan ook meteen weggegaan. Terwijl we wegliepen werd onze tafel weggesleept om de dansvloer
helemaal leeg te maken.
Na eerst onze spullen
thuis te hebben gezet in Chinatown en nog even gezeten te hebben zijn we
onderweg gegaan naar de eerste club. Jassen, tassen en portomonee's bleven
thuis en ik was alleen gewapend met 20 pond, een telefoon, ID kaart, Pinpas en
een verdwaalde filmpas. De eerste bar waar we naar binnen gingen was Sinners,
volgens mijn vriendin een plek waar alle Geordies altijd komen. Het eerste wat
me opviel toen we naar binnen liepen was dat er alleen maar mannen waren. Pas
toen we wat langer binnen waren zag ik dat er wel zeker vrouwen waren maar meer
verscholen stonden achterin en aan de zijkanten van de dansvloer. De mannen
daarentegen kon je niet missen want die stonden heftig te dansen. En met dansen
bedoel ik natuurlijk de squattende houding, zwaaiende armen en het heel hard
uit de maat mee schreeuwen van de muziekbeat. In de hoek stond een danskooi
waarvan je normaal zou denken dat er professionele dansers in zouden staan,
maar ook deze plek was overgenomen door 4 ‘dansende’ heren. Ik dronk één heel
vies chemisch blauw drankje dat nog zoeter was dan alles wat ik ooit heb
gedronken toen ik 15 was. Iedereen om me heen leek hetzelfde drankje geweldig
te vinden. Toen dit drankje op was gingen we door naar de volgende bar, de Mushroom.
Deze bar bevond zich in een kelder achtige ruimte met een veel kleinere
dansruimte dan Sinners. Ook zag ik hier meer vrouwen die stonden te dansen.
Overal op de grond lagen speel kaarten alsof iemand te dronken was geweest om
zijn kaart truc af te maken. Heel lang bleven we hier niet, na een biertje zijn
we naar buiten gegaan om een hamburger te eten bij de mcdonalds. Terwijl we
buiten stonden te wachten op mijn vriendin die voor iedereen cheeseburgers aan
het bestellen was werd ik ineens opzij geduwd door de jongen die met ons mee
uit was geweest. Er viel een gigantisch grote gast vlak naast me op de grond.
Vlak daarna stond hij op en probeerde weer de mcDonalds in te rennen. De
bewaking die daar stond duwde hem weer naar buiten terwijl ze hard tegen elkaar
stonden te schreeuwen. Het was pas 11 uur.Gelukkig was dit
nog niet het einde van de avond want er waren nog wel een paar plekken die mijn
vriendin mij wilde laten zien. Nadat we onze burgers hadden opgegeten en het
spektakel van de vechtende mensen in de mcdonalds hadden verwerkt gingen we op
pad naar de volgende bar waar we een goed deel van de rest van de avond hebben
doorgebracht, de Flares. Flares was de enige
club waar een rij stond en we toegang voor hebben betaald. 5 pond per persoon.
Binnen hadden ze een dansvloer die zo uit Saturday Night Fever zou kunnen
komen. De hele avond lang hoorde je foute 90’s muziek waarvan je vergeten was
dat het bestond. Er waren vooral grote groepen mannen aanwezig die
waarschijnlijk een stag party aan het vieren waren. Naarmate de avond vorderde ontblootten
steeds meer mannen hun bovenlijf.Tegen het einde van de avond stonden ze
allemaal op een podium nog steeds dezelfde kikker dans te doen als de jongens
uit de eerste bar. Toen de club zou gaan sluiten zijn we op weg gegaan naar de laatste bar.
Mijn vriendin vertelde me dat bijna alle horeca sluit rond 2 uur behalve de MSA
die tot 04:00 open is. Daar zijn we ddan dus ook nog heen gegaan. Ook hier
moest je een paar trappen naar beneden om de dansvloer te bereiken. Er werd
vooral hiphop gedraaid, maar om heel eerlijk te zijn kan ik me van deze bar het
minst herinneren, we waren onderhand ook al vanaf 4 uur ’s middags op pad
geweest en het begon tijd te worden om naar huis te gaan.Onderweg hebben we nog even snel wat te eten gehaald om thuis op te eten en
de avond af te sluiten met 4 grote glazen water om de kater in de ochtend binnen
de perken te houden. Dat lukte aardig: de strandwandeling de volgende dag met onze gastvrouw en
heer liep ik glansrijk uit.
No comments:
Post a Comment