Newcastle heeft het, als post industriële stad, moeilijk. De levensverwachting is er bijvoorbeeld beduidend lager dan in de rest van Engeland.
Veel gebouwen in de binnenstad zijn verlaten en in onze buurt zie je hele huizenblokken die zijn dichtgetimmerd. Van alle winkels is minstens een derde een charity shop, een tweedehands winkel voor een goed doel, omdat gewone winkels de huur niet kunnen opbrengen.
Ook zijn er, zoals overigens overal in Engeland, veel daklozen.
Deze man heette bijvoorbeeld Euan McLachlan en bezweek na een te koude en natte nacht in het centrum van Newcastle. Er werd over geschreven, want Euan was een press darling maar met de dakloosheid is het nog steeds niet best gesteld.
In heel groot Newcastle, met ruwweg anderhalf miljoen inwoners verdeeld over een aantal kernen, werd veel pro-Brexit gestemd, maar nergens zo veel als in Sunderland, de economische motor van Newcastle Metropolitan Area, waar 60% voor uittreding uit de Europese Gemeenschap stemde.
 |
| Sunderland, haven- en industriestad aan de rivier de Wear, ten zuiden van Newcastle |
En dat is vreemd, want Sunderland is voor het overgrote deel economisch afhankelijk van de grote Nissan autofabriek, die veel van de productie exporteert.
Kort na het referendum gaf het management van Nissan dan ook aan dat ze niet meer zouden investeren in nieuwe productielijnen, wat op redelijk korte termijn het einde voor deze fabriek zou betekenen. Theresa May reisde spoorslags naar Sunderland om het recht te breien, wat naar verluid is gelukt.
Waarom de Sunderlanders, de Mackems, tegen hun eigen portemonnee stemden en hoe ze daar nu over denken gaan we in deze blog voor u uitzoeken. De komende tijd zullen we bloggen over het Engeland van de Brexit, en met name over de gevolgen voor het toch al gemarginaliseerde Noordoosten van Engeland. Commentaar, verzoeken of bijdragen zijn altijd welkom.
